Dag 14: in the clouds
08 aug. 2015
🇨🇦
vanuit Canada
Beste lezers,
Voor vandaag stond op de planning een rit van Jasper naar Lake Louise. Dit kwam ons niet zo goed uit aangezien we de volgende dag bijtijds aanwezig moeten zijn bij onze laatste excursie,
startpunt gelegen tussen Jasper en Lake Louise. Mmmh dilemma, óf toch naar Lake Louise rijden en de volgende ochtend heeul vroeg opstaan, óf deze vooraf vastgelegde camping overslaan en een plek
dichterbij zoeken.
Maar goed ik loop iets te hard van stapel, over vandaag valt ook genoeg te vertellen. We lieten de camping al vroeg in de ochtend achter ons om de kans op wildlife op de Icefields Parkway te
vergroten. Dat heeft helaas niets opgeleverd maar gelukkig was het uitzicht zeker de moeite waard. Het weer was een stuk beter dan gister maar er hingen wel aardig wat wolken in de lucht. Een
deel van deze wolken hing erg laag waardoor de bergen een soort dekentje om leken te hebben. Dit zorgde samen met de nog relatief laag staande zon voor een bijzonder beeld.
De eerste tussenstop maakten we bij de Athabasca Falls waar wij door het vroege tijdstip het rijk alleen hadden. Een woest kolkende waterval met prachtige uitzichtpunten waar vandaan je het water
luid de rivier in kon horen denderen. Uiteraard werd ook dit spektakel uitgebreid vastgelegd maar na een tijdje werd het ons toch wat te koud en besloten we onze reis voort te zetten.
Daarna stopten we bij de Sunwapta Falls, een soortgelijke waterval als de Athabasca Falls, waar het gebruikelijke ritueel van foto's maken en filmen nogmaals plaatsvond. Toen was tijd voor
ontbijt, gewoon op bijbehorende parkeerplaats. Vervolgens reden we weer een stuk verder om nog een laatste stop de maken op een uitzichtpunt met zicht op de Athabasca Glacier (onderdeel van het
enorme Columbia Icefield).
Naar dezelfde gletsjer hadden wij daarna onze volgende excursie. Even later stond de RV geparkeerd en waren de tickets omgewisseld naar boarding passes bij de daarvoor bestemde balie. Wij hadden
geluk en konden vijf minuten later meteen mee met de eerstvolgende tour. Met een grote groep mensen van zeer uiteenlopende nationaliteiten reden we in een bus het eerste deel omhoog. Onder
leiding van buschauffeur Daan die in een rap tempo feitjes over het gebied op wist te noemen en ons daarnaast vooral vermaakte met veel grappen. Toen moesten we overstappen naar een snowcoach met
reusachtige wielen. We kregen een nieuwe chauffeur genaamd Eric en ook hij kon heel veel vertellen over de natuur om ons heen, met name over de gletsjer zelf natuurlijk.
Bij het eindpunt aangekomen mochten we een kwartier lang vrij rondlopen op een afgezet gebied (om ongelukken te voorkomen) daar vulden we onze flesjes met fris gletsjerwater. Het was daarboven
toch behoorlijk koud dus wij waren er niet al te rouwig om dat we na een kwartier weer werden teruggebracht door Eric en Daan. Al met al een leuke manier om meer te weten te komen over de
gletsjer, hiervoor gaan de credits naar beide tour guides voor hun grappige doch informatieve verhaal.
Terug bij de camper aten we lunch en besloten niet helemaal door te rijden naar Lake Louise maar ergens in de buurt een camping te zoeken. Het wegdek was namelijk niet echt fantastisch en het zou
teveel tijd kosten om de volgende dag het hele eind terug te rijden. Die zoektocht duurde niet lang en al snel stonden we geïnstalleerd op een Provincial Park Kootenay Plains bijTwo
O'clockCreek(ecological reserve voorheen First Nation) zonder water, elektriciteit en douchemogelijkheden maar wel met een vuurplaats inclusief hout. Dus inmiddels heeft Ruben leren houthakken en
kampvuur maken en zitten wij met een kop thee bij een heerlijk warm vuurtje waarop de laatste marshmallow in s'mores veranderen. Mmmh dat is pas een lekker toetje!
Groetjes Laura
Dag 13: just a rainy day
07 aug. 2015
🇨🇦
vanuit Canada
Beste lezers,
Bij aankomst in Jasper hadden we gisteren al gemerkt dat het er flink had geregend. Zo ook vannacht en vanmorgen. 's Nachts was het flink afgekoeld, dus iedereen trok (voor het eerst) warme
kleding aan. Na een goed ontbijt vertrokken we naar Maligne Canyon, waar we gelukkig op tijd waren. Maligne Canyon is World Heritage, dus wel de moeite waard. Onderweg hadden we trouwens nog een
grote groep reeën gezien die rustig langs de weg aan het grazen waren. Mooi om te zien.
Het grote parkeerterrein was nog vrij leeg en dus ook de wandelpaden bij de Canyon. Er waren verschillende trails uitgezet. Uiteraard kozen wij de trail voor gevorderden en losten op die manier
de Chinezen die er ook al waren en alleen bij het begin wat foto's van elkaar maakten. Het was een prachtig pad met veel uitzichtpunten over het kolkende water in de kloof. Ruben werd helemaal
enthousiast van een thrillseeker die halverwege zijn kayak in de rivier zette en zich door de wilde rivier liet meevoeren. Wauw! Dat is pas kanoën, beter dan over zo'n meer... Dat is alleen maar
werken.
We liepen terug door het bos over eenbehoorlijk steilepad, ook mooi. Het bleef tot het eind van onze trail gelukkig droog. Terug op
de parkeerplaats stond dat helemaal vol met auto's, campers en touringcars. We dronken nog koffie en reden verder over de prima weg langs Medicin Lake naar Maligne Lake.Maligne Lake is 22 km lang en het grootste gletsjermeer van de Rockies.Het weer werd en niet beter op en met de jassen aan liepen we naar het
meer voor wat foto's en naar de souvenirshop waar we nog een mooie beer als aandenken aan deze reis vonden.
We lunchten op de parkeerplaats in onze camper met soep en stukken opgewarmde pizza. Helaas ging het alleen maar harder regenen. Niet aantrekkelijk om nog een trail te doen, dus terug naar Jasper
waar Jaap nog een meer wilde zien, namelijk Pyramid Lake. Viel een beetje tegen als je inmiddels al zo veel meren hebt gezien. We reden verder op weg naar Edith Cavell, een overhangende gletsjer
bij een bergmeer. Dat werd aangeraden door Jan Doets. Helaas waren ze vergeten te vermelden dat het laatste deel van de weg door de vele bochten niet toegankelijk was voor campers. Beetje
jammer...
Dan maar terug naar Jasper waar we ons hebben geïnstalleerd in een café met koffie en thee en tijd om weer even de weblog bij te werken. Weinig WiFi hier, maar gelukkig hebben we aan de overkant
een wasserette annex internetcafé gevonden waar we straks de verhalen gaan uploaden. Jaap en Ruben zijn nu nog op zoek naar een petje en t-shirt en dan gaan we ergens eten.
Groetjes Marjolijn
Dag 12: happy animal day
06 aug. 2015
🇨🇦
vanuit Canada
Beste lezers,
Vandaag weer verder richting de Canadian Rockies, reisdoel was Jasper National Park en het gelijknamige stadje. Hiervoor moesten wij zo'n 320 km afleggen, dus we vertrokken rond 08.30 uur. Eerst
even wat inkopen gedaan bij de Low Food Store in Claerwater; met 4 personen kan dit heel snel, vooral als je het snel met elkaar eens bent wat er gegeten gaat worden. Onze rit verliep vlot,
wegdek was prima dus flink het gas erop met onze Amerikaanse reisbrik.
Onderweg stopten wij in Blue River: hier meldden wij ons voor een riversafari en tijdens het wachten ontmoetten we hier ook onze nieuwe kennissen van de kanotrip van gisteren Gert en Martha weer,
die ongeveer een zelfde reisplan hebben als wij. Even later waren wij samen met nog 6 thrillseekers aan de beurt om aan boord te gaan van een aluminium boot die met waterjet werd aangedreven
waardoor er ook in zeer ondiep water kon worden gevaren.
Met onze gids Zak (spreek uit Zek) spotten wij eerst een tweetal visarenden met jongen op een hoog nest in een dode boom, daarna een flinke black bear, die aan de waterkant voedsel zoekt. Dit is
onze eerste beer in het wild dus wij fotografeerden en filmden als een dolle! Iedereen aan boord trouwens. Daarna voeren we met hoge snelheid nog 1,5 km stroomopwaarts op een zijarm van Mud Lake
echter de bruine beren of Grizzlies die hier zitten lieten zich niet zien. Het spectaculaire varen maakte gelukkig een hoop goed. Ruben filmde dit met zijn IPhone.
Bij terugkomst bij de steiger gaf Zak ons eerst nog enige uitleg over de natuur aldaar en de beren in het bijzonder. Daarna namen wij weer afscheid van hem met een goeie fooi, we hebben een mooie
toer gehad.
Verder ging het weer, want we hadden nog ruim 100 km te gaan; vlak voordat we Jasper bereikten riep Laura ineens: "Stoppen! Ik zag een iets bruins met een groot gewei..." Dat is op een Highway
makkelijker gezegd dan gedaan, dus ik moest eerst nog wel een heel stuk verder rijden en daar draaien en dan weer terugrijden. Gelukkig had Laura het goed gezien en stond er vlakbij de kant van
de weg een enorme MOOSE!! Ik parkeerde op de vluchtstrook en even later kwamen er steeds meer auto's die hetzelfde deden. Iedereen maakte natuurlijk weer heel wat foto's. Super om zo dicht langs
de weg een enorme eland te kunnen bewonderen!
Na een tijdje had het beest wel weer genoeg van de alsmaar groter wordende groep toeristen die hem wilden vastleggen met hun camera's en trok hij zich terug in de bossen. En dat was ook voor ons
het moment om onze weg te vervolgen. Niet veel later arriveerden we op een reusachtige camping midden in de natuur. Ondanks de enorme omvang is er maar één douchehok, belachelijk natuurlijk voor
zoveel mensen. Dit hok is gesitueerd in het midden van de camping en je raadt het al onze plek is helemaal aan de rand. Looptijd: geschatop zo'n 20 minuten.
Na het eten brachten we nog een kort bezoekje aan het plaatsje Jasper. Het centrum is vrij klein en omdat de winkels al gingen sluiten, waren we snel uitgekeken. Terug op de camping besloten we
de camper eerst bij de douches te parkeren (ja, er was een parkeerplaats bij). Uiteindelijk was Laura de enige die het aandurfde om ook daadwerkelijk te gaan douchen. Daar had de rest achteraf
geen spijt van want het bleek knudde te zijn. Maar wat valt er te verwachten als er ruim duizend man over twaalf douches worden verdeeld... Men gaat er zeker vanuit dat je in de camper doucht.
Daarna nog langs het watervulstation voor innemen schoon water en aftappen van het vuilwater, dat zijn van die klusjes die je moet doen bij het reizen in een camper. Tenslotte snel terug naar
onze plek en pitten, morgen weer een nieuwe dag.
Groetjes Jaap
Dag 11: utterly exhausted
05 aug. 2015
🇨🇦
vanuit Canada
Beste lezers,
Een nieuwe dag was aangebroken en in tegenstelling tot gister waren we al vroeg uit de veren.Zoals gister vermeld, stond er vandaag een
dagexcursie op de planning: het zou een combinatie van wandelen en kanoën worden.Om half zeven gingen er vier telefoonwekkers af (better save than sorry) want uiterlijk zeven uur wilden we
vertrekken naar Clearwater Lake, waar we om tien uur aanwezig moesten zijn. Op de kaart hadden we al gezien dat we de gehele weg over een klein weggetje moesten rijden en onderweg wilden we nog een
korte stop maken bij de Helmcken Falls. We hadden dus aardig wat tijd nodig.
Praktisch alleen stonden we op het uitkijkpunt deze 141 meter hoge waterval (Helmcken Falls) te bewonderen. Na even oefenen op de juiste compositie van de perfecte foto en enkele filmshots later
haastten we ons snel verder. De laatste paar kilometers hevig schuddend over een onverharde weg... Een half uur later bereikten we, op tijd, onze bestemming met wonder boven wonder al het
serviesgoed nog heel. Ook hier werd op onze komst gerekend en kregen we een kop koffie aangeboden.
Onze 'tour guide' gedurende deze dag was Ray. Hij zorgde voor waterdichte zakken voor waardevolle spullen en verzamelde de groep. Deze groep
werd gecompleteerd door twee echtparen, de een Nederlands en de ander Belgisch. Kortom Nederlands was de voertaal, Ray was wel wat gewend: er kwamen veel Nederlandse gasten over de
vloer.
Nog een laatste keer naar de wc en was het 'go time!'Met het zwemvest alvast aan reden we naar 'the dock' vanuit daar zou de dag
beginnen met drie uur (!) kanoën. Vervolgens zouden we aanmeren bij een strandje voor een wandeling naar een uitzichtpunt. Weer teruggekomen bij het strandje was er tijd voor een lunch en tenslotte
zouden we hele eind terug moeten peddelen.
Pff, al moe en lichtelijk in shock van deze overvolle planning begonnen we de boten uit de rekken te halen waarna we een opfriscursus kanovaren kregen. Papa en mama deelden een kano en ook Rubs en
ik zaten samen in een boot. Dat laatste bleek niet echt een goede beslissing te zijn. Terwijl de rest van de groep netjes rechtdoor voer, hielden wij, om maar zo te zeggen, een slalomparcours aan.
Twee uur later en een hoop frustratie verder besloot Ray om een bootwissel te doen. Zo gezegd zo gedaan, Ruben nam de kajak van Ray over en ik kreeg een nieuwe stuurman achterin de kano.
Niet veel later bereikten we het strandje en toen begon de wandeling. Een flinke klim naar de top van een grote rots. Het Belgische echtpaar zag dit niet zo zitten en besloot beneden te blijven om
het eten te bewaken. De tocht begon en via een leuk maar bij vlagen uitdagend paadje slingerden we omhoog. Tijdens het lopen vertelde Ray nog 't een en 't ander over de natuur om ons heen en welke
bessen in het bos eetbaar zijn. Vlak voor het eind haakten de dames toch nog af en zo stonden we uiteindelijk met vijf man op de top. Er was tijd om even uit te rusten, wat foto's te maken en te
genieten van het unieke uitzicht. Toen we lang genoeg weg waren geweest keerden we terug naar het strand en aten we dan eindelijk (het was inmiddels drie uur geweest) onze lunch. Heerlijk divers
met gerookte forel, heerlijke salami, versgebakken Amerikaans brood, stukken nectarines, en nog veel meer. Ray is ook kok, dus hij weet wel wat lekker is.
Aan het begin van de dag was ons verteld dat er ook gelegenheid zou zijn om te zwemmen maar in de praktijk hadden we daar helaas te weinig tijd voor. Alleen Ruben en papa namen nog even snel een
duik. Daarna begon de terugtocht en hoewel we goede hoop hadden de wind dit maal in de rug te hebben, bleek de realiteit dat de wind gedraaid was. Oftewel het werd nogmaals drie uur de wind
overwinnen...
Gelukkig viel dit mee omdat de wind vrij snel ging liggen. Zo stonden we ruim een uur later, rond een uurtje of zes, weer op de steiger. Behoorlijk vermoeid van een dag vol nieuwe indrukken en veel
fysieke inspanning liepen we terug naar de camper. Op de weg terug naar de camping maakten we een stop bij de Dawson Falls die ons waren aangeraden door het Nederlandse echtpaar. Deze waren
inderdaad erg mooi, bijzonder breed en zeker de moeite waard. Jammer genoeg was het op dat moment al bijna zeven uur en zouden we onze dinner reservation van die avond missen. Ander eten hadden we
niet in huis dus we moesten op zoek naar een eettentje. We vonden een pizza take out met heerlijke pizza's die binnen no time achter de kiezen waren.
Helemaal gesloopt en met al aardig wat spierpijn namen we nog snel even een douche om daarna lekker ons bedje in te rollen.
Groetjes Laura
Dag 10: no hurries, no worries
04 aug. 2015
🇨🇦
vanuit Canada
Beste lezers,
Per ongeluk versliepen wij ons vanmorgen, correctie: we werden om half negen wakker. En ja in het zwanenregime wordt dat beschouwd als uitzonderlijk laat. Aan de andere kant was het precies op tijd
voor een uitgebreid ontbijtje in het restaurant op de ranch. Twee maal pancakes met maple syrup (Canadese specialiteit) en twee maal scrambled eggs. Prima gegeten, vriendelijke bediening en prettig
dat we voor de verandering even lekker de tijd hadden. Nadat we betaald hadden, keken we even kort rond in de souvenirsshop maar daar kochten we verder niets. Ook keken we nog wat rond op de ranch,
daterend van 1870 als wisselpunt voor de paarden van de postkoets toentertijd. Daar is tot op de dag van vandaag een blacksmith bezig met het vervaardigen van ijzeren voorwerpen.
Vrij snel daarna vertrokken we van de camping naar onze volgende bestemming: Clearwater. Onderweg maakten we een koffiestop bij Kamloops Lake, daar hadden we een prachtig uitzicht op het
lagergelegen meer. Een bak koffie en een aantal foto's later vervolgden we onze weg. Om verder enkel nog te stoppen voor een broodje met aardbeien rond lunchtijd.
Rond een uurtje of vijf bereikten we onze camping genaamd Dutch Lake Resort, en surprise surprise deze is gelegen aan Dutch Lake. Helaas geen reden om naast je schoenen te lopen van nationale trots
want het meer is ons ooit ontdekt door twee Duitsers die het meer vanzelfsprekend Deutsch Lake noemden. Aangezien dit ietwat lastig uit te spreken is met Canadese tongval is de naam uiteindelijk
Dutch Lake geworden. Al worden de Nederlandse toeristen tevreden gehouden met het fabeltje dat het meer vernoemd zou zijn naar de Hollandse waterlelies die men in 1946 van Nederland heeft gekregen.
Niet echt een actief dagje vandaag maar morgen gaan we op onze tweede excursie en dat belooft wat, so stay tuned!
Groetjes Laura
Dag 9: from skiresort to cowboycountry in one day
03 aug. 2015
🇨🇦
vanuit Canada
Beste lezers,
Vandaag stond weer een mooie rit op het programma nl. van Whistler naar Cache Creek.
Voordat ik jullie daarover ga berichten, eerst even wat nuttige details over ons vervoermiddel: wij rijden in een zg Deluxe Motorhome, merk Ford als motor en chassis en voorzien van een opbouw van
het merk Winnebago. De Ford motor type E 450 super duty loopt op benzine (hier genaamd gasoline 87), betreft een V10 motorblok met een inhoud van 6,8 liter!! waarmee 305 pk wordt geleverd. Als je
hiermee je gas intrapt gebeurt er ook echt wat... Helaas moet je ook regelmatig tanken en dan gaat er max 208 liter in (wat je dan moet afrekenen zal ik maar niet verklappen). Naast benzine ook
tanks voor schoonwater (150 liter), grijs water (132 liter) en zwart water (140 liter). Lengte: 7,64 meter.
Compleet uitgerust weegt deze beauty 6.577 kg en mag gerust met B rijbewijs worden gereden in Canada. Interieur: voorzien van alle denkbare opties, satTV, koel- en vrieskast, magnetron en oven, 2e
airco en stroomgenerator. Rest zoals standaard.
Met deze wagen kun je dus alle functies gebruiken zowel met stroom van buitenaf als vrijstaand, zolang je maar genoeg gas in je gastank hebt. Tot zover de techniek.
Nu verder met het verhaal van deze dag:
Pas rond 10.30 uur vertrokken omdat we nog wat foto's moesten uploaden voor de weblog, daarna verder gereden op Highway 99 richting Pemberton. Onderweg gestopt bij Nairn Falls en de 1,5 km vanaf de
P-plaats naar de watervallen gelopen. Achteraf hadden we deze stop beter niet kunnen maken want nu raakten we in tijdnood omdat we om 12.30 uur hadden afgesproken met onze familie Van Dorp in het
plaatsje Lillooet dat nog ruim 100 km verder lag. Na een snelle tankstop reden wij over een prachtige maar wel bochtige en soms pittig stijgende of dalende Highway naar Lillooet waar wij 13.15 uur
pas arriveerden; de familie Van Dorp stond ons bij het Visitor Centre al op te wachten en het was een leuk weerzien met René, Rosita, Thomas, Matthijs en Nathalie.
Iedereen was enthousiast (beide families al 1 week onderweg) en er werden vele ervaringen uitgewisseld omdat zij al in de Rocky Mountains waren geweest met Jasper NP en Banff NP en wij al op
Vancouver Island waarheen zij nu op weg zouden gaan.
Tips over en weer en ook de vraag: welke dieren heb je al gezien....Bleek dat zij net vandaag onderweg een black bear hadden gespot, wij konden pochen over onze whale-watching! Al pratende
bestelden we ook wat broodjes en drankjes in een nogal vreemd eethuisje, waar de bediening wel vriendelijk maar uiterst traag verliep. René en Rosita trakteerden ons omdat zij vandaag hun 25 jarig
huwelijksjubileum vierden, waarvoor wij hen ook een vanuit NL meegebracht cadeautje van Alice cs hebben overhandigd.
Na zo'n 2 uur namen we weer afscheid en gingen beide families weer zijns weegs, zij naar het zuiden en wij naar het noorden. Ons reisdoel voor vandaag was de Hat Creek Ranch in de buurt van het
stadje Cache Creek. Hier aangekomen bleek dit een soort live-museum te zijn, waar oa oude ambachten werden vertoond. Wij staan met de camper op een grasveld zonder voorzieningen maar dit is oké.
Groet Jaap
Dag 8: uuuhm, what are all these people doing here?
02 aug. 2015
🇨🇦
vanuit Canada
Beste lezers,
Ook vanochtend had weer een sportief tintje, er werd namelijk een rondje hardgelopen, eerst een stukje over de camping en daarna verder naar Brannen Lake. Papa stond op het punt er een triatlon van
te maken door nog even wat baantjes te trekken in het bovengenoemde meer. Dit vonden Rubs en ik een brug te ver dus wij rustten uit op de steiger. Toen meneer klaar was gingen we via een ander
weggetje terug waar we onderweg ook nog wat bramen voor bij het ontbijt wisten te plukken.
Na het ontbijt en een korte douche (heerlijk zo'n muntjessysteem) verlieten we de camping om havenstadje Nanaimo met een bezoek te vereren. Het was hier nog erg rustig omdat we al vrij vroeg
aankwamen. We maakten een wandeling over de kade en liepen daarna Downtown Nanaimo in voor een kop koffie; we kozen voor een tent genaamd "Café" dus je zou hier uitstekende koffie verwachten... Op
de kaart leek het nog heel wat, maar de cappuccino was niet te zuipen, vol koffiedik. Nadat wij hierover hadden geklaagd, was de eigenaar zo goed om ons de hele rekening kwijt te schelden!
Voor dit voorval vonden we nog een leuk kunstwinkeltje waar we een stuk houtsnijwerk op de kop tikten, een origineel gemaakt door iemand van de First Nation People. En ja, dit was wel echt in
tegenstelling tot alle fakes die we gister in Coombs tegenkwamen.
Daarna waren we wel weer uitgekeken in het nog altijd rustige Nanaimo en bovendien probeerden we de ferry van 12.15 te halen dus het was tijd om de terminal op te zoeken. Eenmaal aangekomen was het
behoorlijk druk en het was meteen duidelijk dat we niet meer mee zouden kunnen met de ferry die we wilden. Het zou de volgende worden die gelukkig al een halfuurtje later vertrok. En weer anderhalf
uur verder stonden we aan het vasteland in Horseshoe Bay. Daar reden we verder over route 99 (ook wel de Sea-to-Sky Highway genoemd, omdat de weg van zeeniveau naar het hoogste punt in dit gebied
loopt) naar Whistler. Een prachtige route die langs de Howe Sound loopt, een inham zó groot dat het wel wat weg heeft van een fjord.
We maakten nog een laatste tussenstop om dit alles met de camera vast te leggen en reden verder in een ruk door naar Whistler, een populair wintersportoord bekend van de Olympische Winterspelen
2010. Om iets over vijf hadden we de camper in een parkeervak gemanoeuvreerd en liepen we naar het centrum. Aan de hoeveelheid geparkeerde auto's zagen we al dat we niet de enige waren, maar na
zoveel rust op Vancouver Island schrokken we bijna van het overweldigende aantal toeristen. Elk nadeel heeft zijn voordeel: het was erg gezellig in de drukke straatjes. Op elke straathoek waren
muzikanten te vinden en alle terrasjes zaten vol. Even omschakelen maar voor de afwisseling toch leuk.
Ruim een uur later hadden we alles wel gezien en reden we de laatste etappe naar onze camping, Riverside RV Resort & Campground. Wederom een nette camping, waar we één nachtje zullen
overnachten.
Groetjes Laura
P.S. We realiseerden ons vandaag dat we jullie eigenlijk bar weinig hebben geïnformeerd over het weer hier in Canada. Daarom op deze manier maar even: het is heerlijk weer, de nachten zijn lekker
koel maar midden op de dag stijgt het kwik naar zo'n 35 graden.
Dag 7: tranquility woods
01 aug. 2015
🇨🇦
vanuit Canada
Beste lezers,
Vandaag rustige start, want we hoefden niet zo ver te rijden slechts 120 km naar Nanaimo, our next stop. Hiervoor doorkruisten wij Vancouver Island weer van Zuid naar Noord met mooie uitzichten
onderweg bij Kennedy Lake en Sproat Lake, waar wij gingen kijken naar oeroude petroglyfen van de First Nation people (oorspronkelijke bewoners: Indianen). Ruben was hiervan zo onder de indruk, dat
hij gelijk in de natuur zijn behoefte ging doen, een geheel nieuwe ervaring.
Verder ging het naar Port Alberni om te tanken en eten in te slaan voor meerdere dagen. Vervolgens gestopt bij MacMillan Provincial Park (PP), waar Cathedral Grove een onderdeel van is en waar
enorme Douglas Fir trees (sparrenboom) staan met omtrek van 9 meter en 71 meter hoog. Ook nog gestopt bij een plaatsje genaamd Coombs, waar wij leuke gesprekken hadden met enkele locals en enorme
ijsbekers kochten (gelukkig waarschuwde de dame achter de counter ons dat 1 scoop al serieus groot was), die we niet eens op konden en een deel in de vriezer bewaarden. Verder viel Coombs een
beetje tegen. De handcrafted artikelen waarover wij lazen inde reisgids bleek vooral Chinese import te zijn.
Daarna reden we door naar onze laatste tussenstop: Englishman River Falls PP, waar we weer een mooie trail liepen, eerst langs de waterval en verderop langs een bassin waar mensen aan het zwemmen
waren en ook Ruben een koele duik nam.
Einddoel was de camping Brannen Lake RV Campsite vlakbij Nanaimo. Het was weer vrij laat, maar uiteindelijk was het nog wel licht genoeg tussen de bomen om buiten aan de picknicktafel (van de
buren!) te eten.
Groetjes Jaap