Beste lezers,

Vanmorgen om zeven uur Nederlandse tijd begon dan eindelijk ons avontuur want de eerste slaapkop (Jaap) rolde zijn bed uit. Daarna werden alle andere leden van team Zwaan opgetrommeld om vervolgens alle last-minute voorbereidingen in werking te zetten. En zo vertrokken we anderhalf uur later volgens strakke planning met de auto naar station Duivendrecht. Vraag vooral niet naar de details van ons ingenieuze niet-betaald-parkeren plan, daar kun je je beter niet door laten vermoeien.

We pakken het verhaal weer op vanaf het moment dat we op Schiphol aankomen. Gelukkig passeerden we de incheckbalie en de douanecontrole zonder problemen. Nog een ander gelukje was dat we, voor het lange wachten op het vliegveld, tickets voor een lounge hadden kregen van onze reisorganisatie Jan Doets. Daardoor konden we nog even heerlijk relaxen op grote stoelen met toegang tot gratis hapjes en drankjes, wat het wachten toch nét iets aangenamer maakte. Helaas werd het weer wel steeds slechter wat ons uiteindelijk een half uur vertraging opleverde en dat valt vies tegen als je toch al zo'n negen uur durende vlucht voor de boeg hebt. Maar goed, na ruim negen uur opgevouwen in het vliegtuig te hebben gezeten, waarin er een ranzige vliegtuigmaaltijd is weggewerkt en twee noodgedwongen toiletbezoekjes hebben plaatsgevonden landden we dan eindelijk in Vancouver op YVR-AirPort!

Vervolgens mochten we na het beantwoorden van enkele vragen langs de douane en plukten we relatief snel onze koffers van de bagageband. En net op het moment dat we naar de uitgang liepen en we bij onszelf dachten dat we er weer makkelijk vanaf gekomen zijn, werden wij er met onze rasechte bajeslooks bij de allerlaatste controle uitgepikt en werden we doorverwezen naar een nieuwe rij voor een extra koffercontrole. Een heel leger van in kogelvrijevesten gehulde mannen stond daar klaar om ons de wind van voren te geven. Even leek het erop dat we onze hele koffer moesten omkeren maar de douanier die ons hielp leek er niet veel voor te voelen zes koffers uit te spitten dus besloot hij genoegen te nemen met een snelle röntgenscan.

Opgelucht dat dit grapje ons niet al te veel tijd heeft gekost besloten we een taxi te nemen die ons voor een redelijke prijs voor ons hotel heeft afgezet. Na ons te hebben geïnstalleerd op onze familiekamers op de 29e etage zijn we nog even de stad ingegaan met als voornaamste doel wat te eten te scoren en vier blokken verderop slaagde die missie bij de Subway. Tot slot zijn we nog naar de haven geslenterd en hebben we in het populaire Gastown de steamclock bewonderd. Nu zijn we weer terug op onze hotelkamer en is het inmiddels half zes 's ochtends Nederlandse tijd. Kortom tijd om er een eind aan te breien dus welterusten en tot morgen!

Groetjes Laura